Το «Σεμινάριο Ασδραχά», όπως επιγραμματικά συνηθίζαμε να το λέμε, ξεκίνησε τον Ιανουάριο 1994 και σταμάτησε τον Μάιο 2007. Άτυπα ενταγμένο στις δραστηριότητες του τότε ΚΝΕ/ΕΙΕ, διεξαγόταν στη χρονική λογική του ακαδημαϊκού έτους, κάθε Τρίτη 7-9 μ.μ. στην αίθουσα συνεδριάσεων του ΚΝΕ.
Οι σεμιναριακές αυτές συναντήσεις ήταν ανοιχτές και τις παρακολουθούσε ένα διαβαθμισμένο επιστημονικά κοινό από πτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές ανθρωπιστικών σπουδών μέχρι δόκιμους ερευνητές και ώριμους ιστορικούς.
Μολονότι η γενική θεματική οριοθέτηση του Σεμιναρίου, όπως την είχε ορίσει ο Σπύρος Ασδραχάς, θα περιστρεφόταν γύρω από ζητήματα οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας του υπόδουλου ελληνισμού από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα, εντούτοις στην πράξη η θεματική που κάλυψαν τα σεμινάρια ήταν πολύ πλουσιότερη και ευρύτερη του προκαθορισμένου και συχνά ξεστράτιζε σε παράπλευρες επιστημονικές ατραπούς.
Συμβατικά, με την έναρξη του ετήσιου σεμιναριακού κύκλου οριζόταν από τον Σπ. Ασδραχά το πεδίο μέσα στο οποίο θα κινούνταν τα μαθήματα δίχως όμως αναλυτικό πρόγραμμα· κάποια παραδείγματα: «Το οικονομικό και οι εκφράσεις του», «Ζητήματα νεοελληνικής ιστορίας, 16ος-18ος αι.», «Αστικά και αγροτικά μορφώματα», «Προβλήματα τοπικής ιστορίας», «Αντισυμβατικά κείμενα». Έτσι, το επόμενο θέμα του σεμιναρίου ήταν σχεδόν πάντα άγνωστο, κάτι σαν έκπληξη, προκαλώντας πνευματική διέγερση για το νέο διανοητικό ξάφνιασμα που μας ετοίμαζε ο δάσκαλος.
Τούτο άφηνε περιθώριο στον Σπ. Ασδραχά να επιλέξει και να προσαρμόσει την παρουσίασή του ανάλογα με την έμπνευση, τις τρέχουσες ιστορικές αναζητήσεις του ή την συγκυρία, καλή ή κακή: Η πρόσφατη κυκλοφορία ενός βιβλίου, όχι πάντα ιστορικού αλλά για το οποίο πίστευε ότι αποτελεί έναυσμα για ιστορικού ή κοινωνιολογικού τύπου προσεγγίσεις και προβολές, όπως λ. χ. το βιβλίο του Ρόμολο Γκαλιμπέρτι, Τα τρύπιαάρβυλα, ή το άλλο της Βίργκως Βασιλείου, Ένα κλωνάρι ανθισμένο ρείκι, είναι κάποια εντυπωσιακά παραδείγματα.Και η κακή επικαιρότητα: Ο θάνατος του Φίλιππου Ηλιού τον Μάρτιο του 2004 αποτέλεσε στο αμέσως επόμενο σεμινάριο την post mortem αναφορά του Σπ. Ασδραχά στον άνθρωπο και το έργο του.
Άλλες φορές το μάθημα ήταν πιο παραδοσιακό: στοχασμός και διάλογος με τα τρέχοντα και παλαιότερα θεωρητικά ρεύματα περί ιστορίας και ιστοριογραφίας ή βάσανος του τεκμηρίου και ερμηνεία των πηγών, πάντα όμως με σκοπούμενο την ένταξη του μερικού σε ένα γενικότερο πλαίσιο· η περίπτωση, το παράδειγμα στο συνολικό, όπως ως επιμύθιο επαναλάμβανε ο ίδιος, ή αλλιώς το δέντρο μέσα στο δάσος. Σε κάθε περίπτωση ο Σπ. Ασδραχάς οργάνωνε έτσι το μάθημά του, ώστε στο τέλος ―όχι σπάνια και κατά την διάρκεια― να προκαλείται μεγάλη και ουσιαστική συζήτηση με το ακροατήριό του.
Με την έναρξη των επιστημονικών αυτών συνευρέσεων θεωρήθηκε σκόπιμο να ηχογραφούνται τα μαθήματα, έργο που ανέλαβε ανελλιπώς αλλά εντελώς ερασιτεχνικά, με ένα απλό κασετόφωνο, η «συντονίστρια» του Σεμιναρίου Ευτυχία Δ. Λιάτα· έτσι, διεσώθη μεν όλος ο κύκλος των πολυετών σεμιναριακών μαθημάτων του Σπ. Ασδραχά ― συνολικής διάρκειας 500 περίπου ωρών― αλλά όχι πάντα στην επιθυμητή ποιότητα ήχου. Χάρη στις ηχογραφήσεις αυτές στάθηκε δυνατή η επιλεκτική απομαγνητοφώνηση μιας θεματικής, από την οποία προέκυψε η έκδοση του ΙΝΕ/ΕΙΕ, το 2007, του βιβλίου Σπ. Ασδραχάς, Βίωση και καταγραφή του οικονομικού. Η μαρτυρία της απομνημόνευσης.
Στο μεταξύ, στη σκέψη και στις συζητήσεις κάποιων από τους πιο «πιστούς μαθητές» του Σεμιναρίου προέβαλε η ανάγκη να μεταγραφούν οι κασέτες σε κάποιου τύπου ψηφιακή μορφή, κάτι που ο ίδιος ο Ασδραχάς εκφρασμένα το επιθυμούσε πολύ. Δεν στάθηκε δυνατόν να του γνωστοποιηθεί ότι η διαδικασία θα έμπαινε σε εφαρμογή πολύ σύντομα. Έτσι, μόνο μετά τον θάνατό του στις 11 Δεκέμβρη του 2017 κατέστη δυνατή η υλοποίηση του έργου αυτού. Την διαδικασία της μετατροπής του αναλογικού ηχητικού υλικού σε ψηφιακό, εργασία χρονοβόρα αλλά καθοριστική για την διάσωση των ιστορικών αυτών ντοκουμέντων ανέλαβε και πραγματοποίησε εθελοντικά ο Δημήτρης Τ. Σκλαβενίτης στο διάστημα Μαρτίου-Οκτωβρίου 2018. Κατάλογος με το θέμα καθενός των 229 μαθημάτων, σε χρονολογική σειρά καταγραμμένων, επιτρέπει την επιλογή και την εύκολη πρόσβαση σε οποιοδήποτε από αυτά.
Η τελική τεχνική επεξεργασία και η ανάρτηση στον ιστότοπο του ΕΙΕ οφείλεται στους τεχνικούς συνεργάτες του Ιδρύματος, Παναγιώτη Θανόπουλο και Αγγελική Βόσσου.
Με την έναρξη των επιστημονικών αυτών συνευρέσεων θεωρήθηκε σκόπιμο να ηχογραφούνται τα μαθήματα, έργο που ανέλαβε ανελλιπώς αλλά εντελώς ερασιτεχνικά, με ένα απλό κασετόφωνο, η «συντονίστρια» του Σεμιναρίου Ευτυχία Δ. Λιάτα· έτσι, διεσώθη μεν όλος ο κύκλος των πολυετών σεμιναριακών μαθημάτων του Σπ. Ασδραχά ― συνολικής διάρκειας 500 περίπου ωρών― αλλά όχι πάντα στην επιθυμητή ποιότητα ήχου. Χάρη στις ηχογραφήσεις αυτές στάθηκε δυνατή η επιλεκτική απομαγνητοφώνηση μιας θεματικής, από την οποία προέκυψε η έκδοση του ΙΝΕ/ΕΙΕ, το 2007, του βιβλίου Σπ. Ασδραχάς, Βίωση και καταγραφή του οικονομικού. Η μαρτυρία της απομνημόνευσης.